1. rêzikên ku dibin sedema meraqkirina pirtûkan e.

ji bo min ew rêzik ev e:



"....Şefoyê kwîr destê xwe li blûra kêleka xwe dipelîne, ni giramdîriya merivekî dunyayeke tarî:

-mêvanê me li ser ser û herdu çavên me, dibêje, xwe di ser bilûra xwe de xwar dike, tiliyên wî li ser qulên bilûrê dipirpite û devêbilûrê li ber lêvên wî direcife, melodiya ku ji vî darê ha derdikeve weke gûvîna bayekê dilore, dinale, dikûre û dûrûdirêj dibe, dengbêj, çîrokbêj an jî hunermendên weha dema ku dibînin guhdarên wan hene, wê çaxê pêjneke wusa li wan radibe ku çi ji destên wan were di wê gavê de ew ê raxin ber çavên guhdaran

..."



ji pirtûka hesenê metê ya bi navê labîrenta cinan



(hevokên hesenê metê mîna paragrafan e, erê)