3. Ji bo însanên ku ji bo daxwazên xwe yên nefsî dikarin hertiştî bikin re tê gotin. Vê têgeh û terîmê îro li ser jinan maye mixabin. Lê li gor tecrubeyên min ê bi salan mêrên qehpik * ji jinên qehpik pirtirr in. Lê navê jinan derketiye carekî. Ji ber ku îktîdar û desthilata civakê di destê mêran de ye, navê tevgerên xwe yên bênamûsî dikin mêrantî lê yên jinan dikin qehpiktî herwekî dewlet -ku ew jî desthilatdarîyekî mêranî ye- ji tevgerên xwe yên zalimane re navekî bi rûmet dibînin, mîna " welatparêzî ", " biratî " , herwekî gava ku emerîka kete îraqê bi navê ku " em ê ji wan re azadî û demokrasiyê bibin " ketê. Lê tevgerên mezlûmane yên ku li hember wan serî hildane wekî terorîzm bi nav dikin. Weha ye, kesayet li ser çi ava bibe malbat li ser wî ava dibe. Malbat li ser çi ava bibe civak li ser wî ava dibe. Civak li ser çi ava bibe dewlet li ser wî ava dibe. Ji ber vê yekê bi ya min şoreş tişteke beredayî ye. Mirov heta xwe neguhere tu tişt naguhere ji ber ku pêla yekem a mirovantiyê kesayet bixwe ye. Li ser vê rewşê di quranê de ayetek bêhempa heye. Dibêje " ...heya civakek xwe neguhêre xwedê jî dê wan neguhêre... ( sureya rad, ayet 11)