1. ji berê ve tê bihîstin ku hirç hijî jinan dikin. di vê babetê de gelek çîrok hene. nemaze di nav çiyayiyan de çîrokinin welê zehf in.

vê paşiyê di eqçedaxê de hirçekî keçek revand. li gora gotinê mesele holê qewimiye:

keçikeke gundî, bi navê fatê, di rêlekê de dar dibirî. ji nişka ve hirçek lê derket. bivênevê keçik zehf tirsiya. lê hirçê nehişt ko tirsa keçikê dom bikit. xwe xiste nêzîngî wê û dilê wê rûnand. hê re da sehkirin ko ji mêj ve hejî wê dikir û lê digeriya. keçik himbêz kir û bir şikefta xwe. bûka xwe tê de cih kir. ji pelên daran jê re nivîneke bukîn raxist. qederê şeş mehan bi hev re man. zavayê dexisok jina xwe qet bi tenê nedihişt. hero hima saetekê derdiket debara malê dikir û dihat. ji bûka xwe re goştê xav, hirmê û her texlît fêkî dianîn.

lê rojekê hirçekî din bi wan hisiya û da şopa hirçê zava. ji ker ve hat û xwe ji ber deriyê şikeftê teland û li hêviyê ma. heta ko hirçê din digel selika xwe derket û da rê ko here sûkê. hingê herdu berber dirêjî hev kirin û pev çûn. mideke dirêj li hev xistin. di wî çendî de dilê fatê ji bîr ve çûbû.

piştî demekê dilê fatê di xwe kiribû der. ji der ve tu pêjn û deng nedihatin. hêdî hêdî çû heta devê şikeftê û dît ko hirçan hevdu dirand û kuştibûn.

Fatê bi hawarî xwe gihande gund û bisrhatiya xwe ji xelkê re gilî kir. lê nihêrîn û dîtin ko keçika reben avis mabû. di zikê xwe de kutikekî şeş mehîn digerand.

ji kovara hawarê ye.

eqçedax qezayê meletî ye.

(bnr: hirç di efsaneyên kurdan de)
(bnr: efsaneyên ser têkiliyên zayendî yên mirov û heywanan)
(bnr: efsaneyên ser têkiliyên zayendî yên mirov û cinan)