14. Romaneke surrealîst e û ez gelekî hez çîrok û romanên surrealîst dikim. Cemşîd xanê lehengê vê romanê jî yekî derasayî ye. Ew xweyî taybetîyeke wisa ye ku gelek mirov dikare xwezîya xwe pê bîne. Ji ber ku ew kurdê baskdar e! Cemşîd xan wek balindeyan difire û bê her tim wî dide ber xwe û dibe. Ew wek kaxizekî zirav û wek pûrteke çîvîkan jî sivik e. Her wiha yekî barevînk e jî. Yanî sekneke wî ya rast nîne. Fikir, armanc, bîrdozî û xeyalên wî bi her ketina wî ya asîmanan ve tên guhertin.
Salar xanê birazîyê wî jî, timî jê re dibe pîgar û alîkar. Dîsa ew jî wek apê xwe yî cemşîd xan, ne xweyî armanceke berbiçav e ne jî xweyî xeyaleke pak e. Her dibe bendikê hebana wî. Gava meriv van ristanan dixwîne rastî rexneya nivîskar a li hemberî kurdan tê. Ji ber ku kurd jî bi gelemperî xweyî stratejîyek an jî bîrdozîyeke berbiçav nînîn. Peyê her tiştî, her bîrdozîyê diçin û nabin xweyî xwe tiştekî jî. Bi kurtasî alîyê hêla afirînerî, sazgerî û mijarê ve serkeftî ye lê belê ji hêla herikbarîyê ve zêde ne serkeftî ye.