398. Wextê em zar bûn, li taxa me de cihekî hebû pîrketan çêdikir, pîrketên ku pê wê dîwar tê çêkirin. Gava me topê dileyist car caran topê me diçû li wir pîrketên şil e ku teze hatibû çêkirin ji ber topê me dihate şikestin. Mêrik hinekî hêrsok bû gava topê me diçû li wir dibeziya me. Axirî rojekî dîsa topê me çû li wir mêrik wê carê pê kêrekî ve topê me ji ortê jêkir kir du qet avête ber me, go min ji we re negotibû USA nekin.

Ez gelekî hêrs bûbûm, tav kişiya, bû êvar, min birayê xwe re go, ka were em ê herin cihê wî, em çûn li wir mêrik îşê xwe xilas kiribû çûbû mala xwe, pîrketên teze hatibû çêkirin li ber tavê hatibû raxistin da ku ziwa bibin. Em ketin cihê mêrik, pîrketan tev bi nigê xwe ve Şikand, nêzîkî 50 heb hebû, tev me xira kir û çû mala xwe kesî re jî tiştekî behs nekir.

Bû sibê mêrik hate kargeha xwe û çi bibîne, pîrketên wî û pê re dinyayê wî hatibû xirakirin. Kete taxa me diqîre dibare dibêje kî ji wê çêkir law!... Ka kî ne werin ba min, felan û bevan...

Axirî ne ez ne birayê min xêncî me kesekî nizanibû me jê çêkiriye, êdî hûn jî dizanin me çêkir! hûn jî şîrikê gunehê me ne.

gunehê me, stûyê we de ye...