10. Romana ku min biryar da piştî min soranîya xwe hinek dî pêşvebir ezê cara duyem bêwerger bixwênim. Yekemîn romana bextiyar elî ye ku min îro xelas kir. Jiber xwendina wê zewqek edebî ne da, min di heyamek dirêj de xwend. Tevî ku gelek şaşîyên wergêr jî hebûn min romanê jî zêde ne eciband. Bawernakim ev tenê ji ber neserkeftîbûna wergerê be. Romannûsê me hewl dide wek gabriel garcia marquez hevokên dirêj û komplîke saz bike lê ev hewldan pir "kotekî" xuya dike. Di heman hevokê de sê-çar-pênç lêker hene ku mirov dikare bi xalê dawî lê bêne. Romannûs pir zêde behsa deman dike, wê êvarê, wê rojê, wan deman, wan şevan.... "seyr" û "ecêb jî favorî-peyvên nivîskarê me ye. Ji bo ku mirov ecêbbûna dîmenekê, bûyerekê bi xwendevan bide zanîn pêwîstî bi wê peyvê nake, tu ji me re wisan behs bike em bêjin çi bûyerek seyr, çi zemanek ecêb e. Lê nivîskar xwe li teralî girê dide her dubare dike, wan demên seyr, wê êvara ecêb, bi awayek balkêş... Nexê. Min şêweyê vegotina vê romanê ne eciband.