1. Heywanek jîr û komîk e.

Em ji ferxikê seyan re dibêjin kûçik, piştî kûçikê nêr dibe sinî, ango pîyê xwe rakir û mîst, dibe se. Li gelek herêman tenê kûçik jê re tê gotin lê li gor kurmanciya gewr gelek heywanên kedî li gor emrên xwe tên navkirin.

Gelek hij seyan dikim. Min gelek caran jî xweyî kirye lê mixabin xweyîkirna wan çend keyfxweşî be ewqas jî ezabe. Jiberku dawîya dawîn her rojek tê, di heyamek bêwext de dimirin.

Seyek li gundê me hebû gelek qurnaz bû. Sey şivan bû, li dora pez bû. Tu nebêje ev seye dema dibîne şivan çûne pêşî, xwe dihêle dawî, bêdeng li derdor dinêre, hêêdî bi dizîka xwe nêzîkî bizina mayî paşî dike, m'elûme bizin ji se natirse, se xwe ji nişka ve diavêje ser biznê, devê xwe davêje tehna wê û difetisîne. Sey necis piştî biznê dixeniqîne dest nade termê biznê, lêdide w diçe. Roja paştir şivan li biznê digerin, termê wê dibînin, metelmayî dimênin, paşê seyê me bi destûra şivanan têra xwe goşt dixwe. Wesan wesan di demsalek de ev seyê heram 16 bizin dixwe. Belê tam şazde bizin. Di teşebbusa 17. de şivanek ser seyî ve hildibe û dawî li serencama seyê me tê.

**şivan seyê serial killer nakujin, tenê ji kar davêjin.