2. pirtûka ku min vê mehê bi koma xwendinê ya tirşikê xwend.
romanê ez kelogirî kirim. lê ne ku ez ji ber serkeftîbûna romanê kelogirî bûm, hetta ez dikarim bêjim wek romanek, romaneke gelek xirab bû. rojên xirab û berbad ên wan rojan hatin bîra min.

gelek tişt li jor jî hatiye gotin ez naxwazim dubare bikim.
roman behsa şerê kobanîyê û êrîşa terorî ya daîşê dike û di nava romanê de jî çîrokeke evîniyê heye.

aniha eger em bêjin ev roman e, divê em bêjin romaneke binkeftî ye. çimkî em dema romanê dixwînin em rastî karekteran nayên, du alî hene, yek kurd in, yek daîş e.
yên kurd hemî pirr baş in, qenc in, mîna hevudu difikrin, mîna hevudu tevdigerin, di navbera wan de nakokiyeke şexsî û civatî tune ye tew melayîket in.
ev hinekî dişibe fîlmên yeşîlçamê, eger di dawiya romanê de çekdarên xwînmij yên daîşê bihata lêborîna xwe bixwestana, ji kirinên xwe poşman bûna, wek efekteke yeşîlçamê di dawiyê de rêya rast û heqîqetê bidîtana min ê bigota bi şeref helîm yûsiv hemî fîlmên yeşîlçamê jiber kirine lê wek hûn jî dizanin helîm yûsiv bi tirkî nizane, ji ber ku bi tirkî nizane dawiya romanê wek mutlu son'a yeşîlçamê nekiriye.

îro ro tu navê lehengên romanê veşêrî û pasajên lehengan binî tu bipirsî kîja ji wan cîhan e, kîja ji wan rodî ye, kîja ji wan perwîn e, kîja ji wan ''dara gwîzê'' ye ? bi şeref ti evdekî xwudê nikare bersivê bide. çimkî helîm yûsiv karekter ava nekiriye, hemî lehengan bi hest û ramanên xwe bi dev û ziman kiriye. yanî tu nikarî rodî ji dara gwîzê cihê bikî êdî bêjim çi!

ger em ne wek roman, wek belgeyek, dokumanterekê binirxînin, ango em bêjin ku ev belge ye, lê vêcarê jî em divê bipirsin, di belge û dokumanteran de çima mirî ji gorê radibin û diaxifin?

yanî bi ya min helîm yûsiv xwe wek berpirsek hesibandiye. erka nivîsandina dîrokê li ser milê xwe bar kiriye loma xwe ji bobelat û şerê kobaniyê berî nekiriye, ji bo xatirê xatiran rabûye romaneke wisa lê kiriye. halbûkî kêfa min ji zimanê helîm yûsif tê, ez hej ji kurmanciya wî dikim.
bi ya min bi nivîsandina kitêb pirr ecele kiriye, kitêb bixwe 127 rûpel e îroj tu herî nûçeyên wan rojan derxînî dê jixwe ewqas rûpel nûçe derkevin. li şûna bicîhanîna erka xatirê xatiran, belge û dokumantên xwe hazir bikira û bi salan biponijiya, karekterên serkeftî li gel çîrokeke seyr û balkêş ava bikira û dûra vê romanê wek destaneke berxwedanê binivîsiya dê sed car çêtir bûya.