Kategoriyan hilbijêre;

Tenê yên kurdî?:

Pêşîn yên:

Agahî: dema 2 an jî zêdetir kategorî hatin hilbijartin, bila mijar wan hemû kategoriyênku te bijartine, bihewîne an hema tenê yek ji wan kategoriyan bihewîne jî bes e?
Hemû an hema kîjan be:


10 mijar û 10 peyam
hinara dawî ya dinyayê

hinara dawî ya dinyayê

11. pirtûka ku min vÊ mehê xelas kir.
me vê pirtûkê wek duyemîn pirtûka koma xwendinê ya tirşikê diyar kiribû lê ji bela ku çapa wê tunebû hevalên dî yên komê bi ser ve nebûn lê axir li cem min hebû.

cara ewil dixwazim ji zimanê wê dest pê bikim.
zimanê bextîyar elî zêde zêde xweş e. ez dema hevokên bextîyar elî dixwînim xweziya xwe bi rewşa azad a kurmancî tînim. çimkî eger zimanê kurmancî li tirkiyê qedexe nebûya muhtemelen rewşa kurmancî dê ji soranî baştir bûya.
meriv ji soranî bêhna azadiyê digire. tevî ku ev pirtûk ne bi kurmancî bes bi soranî hatiye nivîsîn jî meriv pê qane dibe ku per û baskên reha kurmancî gelek qewî ye, qedîm û zengîn e.

wergêrê kitêb besam mistefa ye. besam mistefa karekî pirr pîroz dike, di navbera kurmancî û soranî de pirek ava kiriye ku em bêyî noqî çêm bibin digihêjin hevudu.
min gelek hej ji wergerê kir yanî bi rehetî dikarim bêjim hew dibû! besam mistefa wergereke gelek serkeftî aniye pê ku meriv bêî ku eciz bibe pirtûkê dixwîne. ger dema meriv fireh be meriv dikare ji destpekê heya dawiyê bi derbekê de bixwîne.

ez berîya ku behsa naveroka romanê bikim û rexneyên xwe binivîsim dixwazim bêjim muhtemel e ku di entrya min de spoiler hebîn. ji ber wê yekê kesên ku naxwazin têra xwe tûşî spoileran bên bila nexwînin lê dîsa lazim e ez bêjim dê agahiyên min xwendina we eciz neke. çimkî hunandina romanê ewqas serkeftî ye eger ez bi temamî naveroka romanê binivîsim jî dema hûn romanê bixwînin dê hîç ji spoileran eciz nebin.
ji romanê, ji serî heya dawî bêhna şerê birakujîyê tê. meriv dema romanê dixwîne wek ku siwarî makineya zemanî be here wan rojên qiyametê yÊn kurdan. cara ewil dibe ku hûnê bêjin ma ev jî siyaset? hîç çavtirsandî nebin, bextiyar elî qala siyasetê kiriye yas rastî di atmosfera romanê de siyaset û rewşa kurdan berbiçav e lê tevî vê yekê zimanê bextiyar ne zimanê maxdûriyetê ye, yanî demogojî nake, meseleyê dramatîze nake, dilê xwe li ber dijminên xwe guneh nake, serê xwe xwar nake û nabêje em kurd feqîr in, guneh in ji bo xwudê me têkin dewsa însên! na!
şerê navxweyî yê kurdan, zilm û zordariya desthilatdaran, feqirî û kesîbîya xelkê, nakokiyên partiyên kurdan, bîr û baweriyên surreal ên kurdan... hwd di nava romanê de her li ber çavê me ye. bextiyar bi rastî wek wênegirekî realîst fotografa civakê xwe girtiye û bi teknîka realîzma efsûnî neqşandiye. kêmasiya romanên bakûr ew bû ku di romanên nivîskarên bakûrî de karekter tune ne. nivîskarên bakur li dewsa ku karekteran saz bikin, karekterên xwe bi çerm û hestî û bi fikr û ramaneke xweser li wan bifesilînin, di hemî lehengên romanên xwe de hew qala xwe dikin welsahil em dikarin bêjin di hemî romanên bakûr de em li rastî şop û rêçeke beloq û berbiçav a hest û ramanên nivîskêr tên. lê bextiyar elî ne wisa ye, her lehengên wî karektereke xweser in. dema karekterên wî diaxifin meriv pê bawer dike ku ger ew kes bi rastî jî bijîya di sedî sed wisa tevbigeriya.

aniha ez hindek behsa naveroka romanê bikin (baldar bin spoiler hene)
.....................................................................
bi navê muzeferê subhdem zilamek heye, şervanekî an jî em bêjin şoreşgerekî kurd bûye, ji bo ku ew yaqûbê sinewber(serok) xelas bike xwe dide destê leşkerên dijmin. 21 sal di biyabanê de(çol) li zindanê dimîne.piştî ku ji zindanê derdikeve yaqûbê sinewber wî dibe koşkekê û nahêle jê derkeve, dibêje li derve derdekî xedar belav bûye. tu di vir de dê aramtir û rehetir bî. em romanê bi vegotina muzeferê subhdem dixwînin.
muzefer dixwaze ji koşkê derkeve û here çimkî bi navê seryasê subhdem kurekî wî heye, miriye û dixwaze li pey wî şopekÊ peyda bike
muzefer piştî 21 salan kemilîye, dil û mêjiyê têr kiriye ji loma ji bobelatên derve natirse êdî, xema xwe naxwe.
rojekî bi alîkariya îkramê kêw ji koşkê rizgar dibe û dide li pey şopa kurê xwe.

karekterekî din ê romanê mihemedê dilşûşe ye. dilê mihemêd ji şûşê ye. pirr kubar, nazik û diltenik e, rojekî di lehîyekê de xwe dispêra mala xwişkên spî (lavlavka spî û şaderyaya spî) û dil dikeve lavlakê lê xwişkên spî qewla xwe kirine yek û biryar dane ku heta hetayî mêr nekin, porê xwe kur nekin û her cilê spî li xwe bikin. ji ber redkirina evîna lavlavkê, mihemedê dilşûşe debar nake û dimire.

seryasê subhdem bi mahlasên xwe yên dî marşal, profesorê erebokan di bazarê de di ereboka xwe de kartolan difroşe. rojekî di xirecirekî de ku di navbera polês û firoşkaran de diqewime tê kuştin.
muzeferê subhdem wexta ku li pey şopa kurê xwe dikeve fêr dibe ku ne yek sê heb seryasê subhdem hene (di koşkê de yaqûbê sinewber gotibû lawê te miriye) ji ber vê agahiyê dilê wî careke dî geş dibe û dixwaze xwe bigêhîjine her seryasên dî

seryasê duyêm yanê seryasê piçûk. seryasê piçûk berovajî seryasê yekem e, wextekî seryasê dûyem dibe cehşek, dûre dibe birakujek. û dawiyê de dikeve zindanê. muzeferê subhdem xwe digêhîjîne wî lê ji ber şert û mercên zindaniyê nikare wî bibîne lê bi alikariya îdrîsê hingivîn bi rêya kasetan pê re diaxife.
muzaferê subhdem dûre dikeve li pey şopa seryasê sêyem. hîn dibe ku seryasê sêyam di êrîşeke çekên kimyewî de şewitî ye, hemî laşên wî şewitîne lê sax e aniha li saziyekÊ de dihewe ku ji aliyê brîtanyayê hatiye avakirin
yaqûbê sinewber bi jinikekê re dikeve têkîliyekî nemeşrû û ji jinikê du kurên wî çêdibin, lê yaqûb ji ber pozîsyona xwe kurên xwe eşkera nake. her kurên xwe û kurê muzeferê subhdem dibe emanetî seyit celalê şems dike. yaqûb dibêje navê her sêyan jî seryasê subhdem e û tu wan ji hev cihê bike û her yekî wan bibe parçeyeke welêt emanetî însanên baş bike û bila her çavên te li ser bin. seyit celalê şems ji her yekî wan re hinareke ji camê çêdike, dide wan û wan dibe deverinan kurdistanê.
muzeferê subhdem tevî ku nizane kîja ji wan seryasê wî ye, dîsa jî dibêje her sê jî zarokên min in. seryasê yekem miriye, seryasê duyem di zindanê de û seryasê sêyem jî bi giranî birîndar e.
ez naxwazim zêde dirêj bikim û hemî detayan binivîsim.
................................................................

ez ji dil û can vê pirtûkê pêşniyaz dikim
ji aliyekî jî pirtûkeke gelek sembolîk bû ku ev sembolîkbûna wê ya mukemmel ez sermest kirim
sê seryab hene yek dimire, yek hepsî dibe, yek birîndar dibe. tam panoramaya rewşa civata kurdistanê ye.
seryasê yekem panoramaya faîlên meçhûl e (seryasê yekem mahlasa wî profesor e, çimkî ji emrê xwe mezintir tevdigere, dixwîne, fêmbar û biaqil e ango ji wan seryasan pêşdetir e) li kurdistanê herçiyê kurdên rewşenbîr hebûn bûn qurbaniyên dewletê, ango em dibêjin kiryarên nediyar. ev karekter bi awayekî sembolîk resmeke vê rewşa me ya rastî ye.
seryasê duyem dibe şervan, dibe cehş dibe birakujek û dikeve hepsê
seryasê sêyam jî lêqewîmîyek e ku li kurdistanê îroj ro hejmara wan ne yek e ne didu ye mixabin.

hemî lehengên romanê xwedî karektereke ciyawaz bûn. em dikarin bi tehlîlan resmeke giştî ya kurdistanê derxin holê.

wek encam dixwazim bêjim: romaneke gelek serkeftî, têr û tije bû. xwudê emrekî dirêj î berhmendar bike nesîbî bextiyar elî.

''biyaban û siyaset herdu heman tişt in, du qad in ku tiştek li wan şîn nayê''
''mirin ji bo vî welatê çê, ji bo nav û desthilata we şerefeke mezine ''



25.02.2020 19:55 | ferhenga şikestî

Hemûyan Bixwîne

Xêra xwe vê peyvê ji îngîlîzî wergerîne kurdî
destkol
dengdanên dawîn (yên din..)
rexşê belek [1]
Navê hespê ristemê zal e. Di destanên persan mina şehnameya firdewsî...
pelûl [1]
Diranê feqîran di pelûlê da dişike....
tirşik translate [3]
Mirmirokî:kekremsî Mêrokî:erkeksî Mîrovokî, merivokî: însansi Tirş...
kerguh [3]
Ajalekî şêrîn e Ji bo "taybetmendiyên" wan gotine kerguh. Gu...
pelûl [1]
Ez pir jê hez dikim li jor nivîskar gotiye xwarin û şêraniya pîr û ka...
belki ev jî bala te bikişînin
» hinara dawî ya dinyayê
» dawîn hatîn reydan

Kategoriyên mijarê::
nivîskarên ku li vê mijarê nivîsîne


sitemap
reklamokên beredayî