8. Hîn mirovên tevizandî çi qas tatêldarê hêvîşikandinê ne. Hema li ber tiştekî ne di rê de ne kû rû bide wan jî hêviya xwe teqez bişikînin.

Nizanim kirkûk ket hêviya me şikest.
Nizanim efrîn ket hêviya me nema.
Dawiya hencetên wan nayê bi xwedê.

Pênc sal berê ma kirkûk hebû. Deh sal berê efrîn hebû. Ji vir sî sal berê gunek jî ne di bin kontrola kurdan de bû.

Di xwezaya têkoşînê de destxistin jî windakirin jî heye. A ne xwezayî hêvîya xwe winda kirin e. Hîç jê netirsin û hêviya xwe neşikînin ku hûn rast bin û mafdar bin teqez hûnê serbikevin.

Di vê demê de ku ji her deman hêj zêde pêwîstî bi yekîtî û beramberîtîya neteweyî heye bi zimanekî qirêj û pêşkar devjenk avêtina hev bi gotineke herî sivik xwenezanî ye.

Heger yekî wekî bi vê zimanê ku li jor min pênase kiriyê bi zimaneke bi dijûn û tije tajang zimanirêjî li dînê îslamê an jî li kurdan bike bersiva xwe gelek xweşik bistîne. Gava bersiva xwe jî standin megrîn di bin mijaran de. Tiştê wilo ez qeşmeriyan bi wan bikim, dijûn bavêjim û her kes li ber min dengê xwe qut bike nîn e.

Vê kêlî ne tawanbarkirina aliyekî an jî bi tund û neyînî rexnekirina aliyekî ye. Dem dema xurtkirina yekîtî ye. Kêmkirina gelemşeyan e.

Heke nikarin tevkirî ji bo van xalan bikin bi zimanên xwe mirovan tengezar nekin û hêviya gel neşikînin bes e.