1. fenomenekÎ nu, a tirşikÊye.

2. ji bo kesên ku bi mezinahî hîn kurdî bûne tişteke pir bi asayî ye.

3. Ew kes ezim dikarim gel malbata xwe û eşîra xwe bi kurdî biaxivim lê dema ku gel kurdek bajarê cuda di axivim gelek zehmetîyê dikêşim. Bitaybetî nikarim gel xelkê botanî biaxivim.

4. ji bo her kurdê ku nû bi kurdên biyanî re dest bi axaftina kurdî kiriye, normal e.
lê her ku mirov diaxive, êdî dizane ku bi kîjan peyvan biaxive wê kesê li hembêr fêhm bike. jixwe mesele bi giştî ev e, peyvên ku hemwateyên wan zehf in di axaftina di navbera kurdên ji bajêrên dûr de, dibe sedema gengeşîyê.

- haa tu behsa ... dikî. em jê re dibêjin ....

hingî bi mirov bi kurdên cûda cûda re an jî bi xwendin û guhdarkirinê hînî hemwateyên peyvan dibe, ev problem çareser dibe.

carinan jî wisa dibe:

- xaltiyê divê ronê hindik bixwî!
+ (li mirovê xwe dizivire û dibêje) dibê çi?
- yanî tu di xwarinan de bila dohn hindik be!
+ (li mirovê xwe dizivire û dibêje) dibê çi?
- yağê nexwe xaltîyê yağê!
+ ha, temam.