1. zeveş, li her derê kurdistanê belav e. Bi piranî jî celebek ku jê re 'zeveşê amedê' tê gotin bi nav û deng e. ew mîrat jî pir xweş e. kurd zeveşan dixwin, dendikên wan diqelînin, difiroşin, qalik/qaçilên wan didin çêlekan, pir kêm be jî hinek jê rîçala wan jî çê dikin. em dikarin bêjin ku kurd bê zeveş nabin. malek ji du kesan jî ava be herî kêm 5-6 donim zeveşan datîne/diçîne.

2. ez zen dikim ku navê vê mêwî zebeşe.

3. fêkiya ku li gorî deveran wek zebeş û cebeş jî tê bilêvkirin.. hetta min seh kirî forma belavtirîn ya navê vê fêkiyê şebeş e.. li aliyê mêrdînê jê re dibêjin cebeş ji xwe camêr ji diyarbekir re jî dibêjin carbekir..

navê wê bi diyarbekir re derketiye.. yanî şebeşên diyarbekir nav bi xwe dana.. her sal li ber avahiya walîtiya diyarbekir festîval û pêşbaziya şebeşan tê lidarxistin.. şebeşên li vir bêtir bi giraniya xwe zêde tên zanîn.. her yek ne kêmî 40-50 kêloyî ye.. bi qasê ku di bîra min de maye diyarbekirî evan şebeşan li nav baxçeyên xwe yên li tenişta çemê dîcleyê ku jê re baxçeyên hewselê jî dibêjin, diçînin û dîsa eger ne şaş bim ji bo ku ev çend gir û giran bibin bi gubreyê kevokan tên gubrekirin..

4. zebeş e dendik reş e, çi fêqiyekî xweş e.

li hekarya yê jê re dibêjin şivtî.

5. em dibêjin zebeş û zebeşên amedê meşhûr in.

6. fêkîya meriv lê ecêb dimîne bi lemeka zirava çêdibe giranîya wî hetanî 50-100 kilo jî diçe dervayê wî pirahî keske piçek zere piçek spîye û zikê wî sore bîçimê wî gulovere carna yên bêteşe jî hene wekî serê evdoyê me û fêkîya li ser rîyê dinyayê herî xweşe bimin. di dora hezîranêda yên iranê û edenê zû dertên lê nîvê yê amedê nabin.