1. bawerim, a'raf, ew ciyê ku li navber cinnet û cehnimêdaye, nuha, li vî wextê, li ser dinyayêye.

dur nîne, we bi tevahî arafê dîtiye...



araf, bi baxçetiyê qafeyê xuyabu di dinya me da. belê, her zivistan, baxçeyên qafeyên dizivire arafê.



yaw em li cîki rudinên, alîki germe, germeki xweş, germek ji zinarên cinnetê hatî, lê alîyê din çendî sermaya! bayek wisa lê dide ku, tu tir nikare berxwe bi de hember wî bayê. willeh, kû arafa aliyê dinê ji wiha be, ezê ji xweda bi zimanek nerm rica bikim ku min ji wir rake. (an ji betanîyek bixwazim lê nizam xwedê teala hizmetek wisa dide yan na)

2. peyva ku di wateya dudilî û bêbiryariyê de biwêja di erefê de manê jê hatiye dARÊJtin..

3. navê romaneke elîf shafakê ye, ku tê de jiyana omer ozsipahiogluyê shagirdê doktorayê li zankoyeke li bostonê kat dike.. renge tevî bêjiyê stenbolê xweshtirîn romana wê xanimê be..