1. Kafka û bavê wî mirovên bi tevahî cûda bûn. Kafka bi xwezayê xwe bêdeng bû û nikaribû bibe kurê bavê wî. Di nameyeka ku di sala 1919an de nivîsî de, wî ev rewş bi van gotinan rave dike: "Ji min re dixuye ku hûn xwediyê jêhatîbûna mamostetiyê ne; bê guman hûn dikarin bi perwerdehiya xwe ji bo kesek ji celebê xwe pir bikêr bibin..."

Her çiqas di zarokatiya xwe de serî hildabe jî, bavê wî her tim jê re digot, "Ez îtîrazan naxwazim!" Ev bû sedem ku ew hêdî hêdî xwe bikişîne nav xwe û bikeve depresyonê.

“…Tê bîra min ku me gelek caran di heman kozikê de cil û bergên xwe li xwe dikirin. Ez qels im, lewaz im, nazik im; Tu bi hêz, dirêj û qelew î.
Tewra di kabînê de, min xwe wek yekî bêhêz hîs kir, ne tenê li pêşberî te, lê li pêşberî tevahiya cîhanê, ji ber ku tu ji bo min pîvana her tiştî bûyî."