1. Bîranînên tirşikvanan yên dema dibistana seretayî, dibistana navîn û lîseyê ne.

Ku tirşikvan binivîsin ew ê haya me jê çêbibe. Bi taybetî mamosteyên faşîst wê demê çi dikirin em ê hîn bibin.

Ê min neka nayê bîra min ez ê paşê binivîsim.

2. Gava ez li medresê bûm, mamosteyek min î zimên û Wêjeya Tirkî hebû, jinik hebikî dêhnik bû. Îca, roja ezmûna waneya wê de ez negiham li ser xêzkirina qûtîkên qoda, zingil lêxist û kaxeza min ji min standin. Belê, min hemû pirsan çaresel kiribû lê hewcê bû ko cîhê "qoda" jî xêz bikim.
Axir, çûm ba jinikê, min got" mamoste, qûrban heyran tiştek wilo hatîye serê min, jkx tu karibi tê pûanê min ne ji qûtikê bihesibîni, tê pûanê min ji giştîya kaxeza min bigire" Vêca mamoste got, "tu ye, te ji min tiştekî ewqas çewt xwestîye!
Nexasim, jinik ez hetikandim û heska min şikest.
Kelogirî bûm û rasterast çûm cîhê xwe rûniştim.
Piştî demekê kurt bang li min kir. Rûyê xwe pêş min kir û got," Tu divê, maçî min biki heta ku em li hev bên!" Îca ez mam heyirî lê min jinikê maçî kir, wê jî pûanê min serrast kir. (Mala wê ava)
Nîşe:
Dixwazim vê yekê bêjim, ger mamoste tiştekî mezintir û sosrettir xwestiba min ê kiriba. Ji ber vê , gava ev serborî tê bîra min ez dikenim û dibêjim," Xwedê kir ko mamoste ne zilambû!"

3. Hat bîra min çima ez tevlî rêûresma rojane a dibistanê nebibûm, em çend heval di polê de mabûn mamosteyê zanîna exlaq û çanda olî (dkab)ê pihênek li min xistibû. Di ola wî nim erê welle. Tê bîra min ew mamoste me amade dikir ji bo ezmûna dersxaneya Fetullah gulenê. Hetta min paşê bihîst; piştî dibistana navîn, çend hevalên me bi navbeynkariya wî çûbûn bajarên Tirka li malên cemaatê diman. Baş e ku ez ne ji wan hevalan bûme hemd ji te re ya Xwedê.

4. Heta polê çaran haca me ji kurdbûna me ji cudabûna me tinne bû. Piştî çaran me ji mamosteyên tirk li ser herêma me (sêwreg) li ser xelkê herêmê tiştên ne baş dibîhist ya ecêb ew bû ku xelkê herêmê ji wan re ewqasî baş bûn ewqasî bi rêz bûn, çi hewce be ji bo wan dikirin ku biwêjek heye xwe erd kirin belê ji wan re xwe dikirin erd. Lê na ji bo mamosteyan ew Xelka xelkekî cahil û nezan bû. Dema diçûm polê heşta (çar sal berê) mamosteyek ji Sêwasê tirk, nizanim çawa mijar hatibû ser kurdî ji me re gotibû
kurdî herî zêde zimanek sed salî ye hîç tiştekî wî tinne ye min jî bi wî nezantiya xwe gotibû ma mamoste va ye pîrika min (dapîra min) sed salî ye dê û bavê wê çi zimanî diaxivin ? eger tu wa dibêjî. Ew bersîv nedabû lê min bersiveke xweş ji xwe re girtibû min wê demê fêm kir tiştek şaş heye li vê pergalê , xelkekî bêxwedî heye. piştî wê demê hewce nekir kes tiştekî bêje ji min ra min bixwe fêm kiribû