1. Bi seranser tevliheviyek mezin dorpêç dike filme. Na na sedem cahiltî û nezanbûn nîne, sedem zanebûn û şarezatiya derhêner e. Tarkovsky di nav zeman de em karin bêjin wekî masiyekî avjeniye dike. Lê na wêdetir, zeman tevlihev dike û carna tîne ba hev. Berê, niha, pêşerojê û zemanê bêzeman. Ji bûyerên dîrokî jî dîmen girtiye û ew jî bi ser filma xwe de reşandiye. Ev tevliheviya bandor li ser kamerayê jî kiriye ku kamera gav reş û sipî gav jî bireng dikşîne.


Derhêner ji jiyana xwe jî beşa pêşkêşî me dike ji ber ku em binesaziyê de dengê bavê tarkovsky û helbestê wê gohdar dikin , lîstikvaniya jina wê temaşe dikin û hwd. Em bandora jinê dibîne di filmê de û di nêrîna derhêner de, belê bi hemû hebûna xwe jin (ji ber ku em dîmenê jinê bi temamî dibîne, zindî û bi ruh); lê tenê dengê bav heye û pir kem jî dîmenê wê, ew jî ji bo bila bav di bîrê de bimîne ye.


Bi kurtasî em karin bêjin filmek ji hiş û binhişê derhêner em temaşe dikin. Bi derbasiyê lezok, bi dîmen û diyalogên tevlihev û lihevnehatî, bûyerên jibîrnebûyî û bibandor, bîranîne belek belekî û filmek helbestî...


Min dîsa qinyat anî ku ev derhêner ji karê xwe zêde zêde fam dike.

2. dema hatiye çêkirin ji ber ku pir kesan baş fam nekiriye ji fîlmê gelek rexne kirine û heya gotine çi hewcebû te vê fîlma hanê çêkiriye, bê wate ye. dîrokê van gotinan binax kir fîlm ma.