1. eyarê bizinan ya ku tê de mast dikilînin an dikeyîn an kil dikin û jê dew û nivîşk û rûn çêdikin.. wekê din jê re dewkil û nehêre an nihêre û sirsûm jî tê gotin.. nehêre ne ji eyarê bizinan lê ji dep û daran tê çêkirin.. bi qasê ku ez zanim pêşiyê mastê xwe dikin di meşkê de paşê bi qasê 40-50 deqeyan bi ser hev û bêyî navber meşkê xwe dikeyînin heta ku rûn bi ser mêst bikeve.. ji wî rûnê bi ser mêst ketî re dibêjin nivîşk û paşê nivîşkê bi ser mastî ketî jî dihelînin û kefa bi ser nivîşk ketî davêjin û jê rûn çêdikin.. di ber keyandina meşkî re gelek gotin û mamik û stran dihatin gotin.. lê mixabin ji ber ku edeta keyandina meşkê di nav kurdan de radibe ev gotin û stranên di ber keyandinê re dihatin gotin jî biço biço ber bi windabûn û jibîrçûnê ve diçin..

çendek ji wan gotinên ku li ber keyandin û kilkirina meşkî ve dihatin gotin:

'' Kul û kul û kul meşkê, kanî rûnê vê meşkê?''

'' Kil kil kil meşkê, hestîyê kevaniyê bişikê; nade min rûn û hevrîskê.''

'' KIL, kil meşkê dew çênabe, mala sofî xera be.''

2. ji eyarê an postê mîhan bizinan..hwd çêdikin.. dema berê Runê pêzê bi meşkan çêdikirin...ji bo çêkirina qeşkê dew hewce dibû vê jî bi meşkan dikirin...lê edî cihê meşkê makineyan dikartînin..