1. Peyva erebî ya ku tê wateya cejnê. Şahiyeke olî ye. Di ola îslamê de salê 2 caran tê pîrozkirin. ji hev cuda ne. Navê yekê îda qurbanê ye û navê ya din îda remezanê ye. Berî îda remezanê mehekê yanî di tevahiya meha remezanê de rojî tê girtin lê di îdiya qurbanê dw tiştekî wiha tune ye. Di sibeha îda qurbanê de nimêj zû tê kirin da ku şênî zû herin heywanên xwe ser jê bike û li gund belav bike lê di sibeha îda remezanê de nimêj nayê li ser ecelê hinekî dereng tê kirin da ku şêniyên gund piştî ew meha ku ew tî û birçî man, ji xwe re xwarina xwe bixwin.

Di her du îdan de jî tiştên tewşomewşo hene yek rojî yek jî zêde zêde ser jê kirina heywanan lê xweşiyên wê jî hene elbet.

2. peyva ku cem me weke eyt tê bikaranîn. lê êdî hêdî hêdî vediguhere cejnê.

3. Îd , bingeha kesayetiyê ye. Bi Kurdî ajez an binez e.

Gorî sigmund freud hişar ji 3 radeyan pêk tê. Îd, ego û superego (ajez, eze û serez ). Îd kana enerjiya kesayetiya mirov e û rehên enerjiyê ji laş digire. Wekî êrîşkarî, hovîtî, seksûalîte, birçîbûn hwd pêdiviyên bingehî yên mirov di vê radeyê de cih digire. Ji ber ku hêj derneketiye radeya hişarê tevgera wan bêzanebûn û serbest e. Heger ego an eze ya mirov xurt nebe û wan kontrol neke, dikare zirarê bide mirov. Çêtir e mirov xwedî egoyek, ezeyek xurt û pêşketibe van pêdiviyên ku him di mirovan, him jî di ajalan de hene, bigre bin bandora xwe. Pêwîst e mirov nekeve bin bandora wan. Heger van pêdiviyan bicih neyên, xwe bi formekê didin der.