1. kurdiya herfê ye.

lê min îşev dît ku li başûr weke pît jî bi kar tînin.

di ferhenga ku ji aliyê îbrahîm remezan zaxoyî ve hatiye amadekirin de, tim û tim pît tê gotin.

2. ji peyva type ya îngîlîzî ketiye nav kurdî de. lê di îngîlîzî de bêtir bi maneya cure û çeşîd û modelê de tê bikaranîn. em jê re dibêjin herf. li başûr ji bo komên mûzîkê re jî dibêjin tîp, bi navê tîpî korsî tewar komeka mûzîkê heye li başûr ku hemû endamên komê jin in, herdu stranên cejnene û hey yaran, berî tara xanimê min ji dengê vê komê guhdarî kiribûn. lê heqê tara xanimê nexwim, tara xanim ji vê komê xweştir dibêje.

3. ji berê de xweşiya min naçe vê peyvê. bi min peyveke zeîf e. peyvên nû û zeîf li ber sêlav û laseran nikarin li ber xwe bidin. her peyvek bi min wekî merdimekî ye. çi ças temenê wê hebe, çi qas kitab geriyabe çi qas ji qeleman rijiyabe, çi qas li hibrê geriyabe ew qas xurt dibe, geş dibe, bedew dibe. peyvên zaf emir kirine û gihîştine tên xwarin. ên din li gewriya mirovî asê dibin û li wateyên nû re rêbiriyê dikin

4. peyva keyfa min jê re tê lê zêde naşibe kurdî. nizanim çima lê bi dengê xwe weke ku ne kurdî be li min dide hîskirin lê kêfa min jî jê re tê û weke serhednişîn jî gotî hingî ku bê karanîn wê xurttir û xweştir bibe.