1. heywanê ku ji bo porê xwe tu carî joleyê bi kar nayne!

2. li farqînê em jê re dibêjin, jojî.

dema em zarok bûn, ku xwe li hev digerand û dicivand ser hev, ji fiqurî me cixare pê dida kişandin. rebeno jî mecbûr bû bêhnê bide û bistîne, lewma jî ew dixana cixarê giş diçû hundirê wî. xwedê gunehên me efû bike!

3. jibona ku golik diya xwe (çélek) ne méje, jı pırça jijo perçeyek (wek maske) datinın ser bévla wé. Rebena çéleké dema golık té ku şir vexwe ew şujın... bé lomere be.

4. Ji alema feysbûkê camêrekî xwesh lê kiriye, ez jî bi bêyî izna wî û bêyî nav û çavkaniya wî û bi serbilindî li vir datînim:



"Jîjo jî hez ji "leza hindik û sivik" dikin. Dikarin mara jî bixwun. Biderzî ne û jehr têsîrê li wan nakin. Heçî karine wan derziyên xwe ji wan texsîr nakin, lê dema xwe li nav heywanên biyanî (li cem însanan) dibînin xwe li xwe dipêçin..."

5. dibêjin xebero goştê wî dermanê her nexweşiyê ye. yekî cîranê me pîr hebû gelek caran goştê jîjo dixwar pîrakan digotin ji ber ku dîsa zarokên wî çêbibin dixwe.

(bnr: ser bextê wan be) *

6. dibêjin jîjo destê xwe li ser çêlîka xwe bir got çi şahîke *

7. heywanek e. kêzik, şeytanok, kurmik, beq, mişk û maran dixwin. li henefiyan xwarina wan heram e lê li şafiîyan helal e. bi rastî dema ku mirov li tiştên ku ev heywan dixwe dinêre dilê min bixwe naçê. lê belê kêf kêfa xelkê ye ma me çi jê ye *

cureyeke wan heye ku dema ku xwe di tahlokeyê de dibîne tîrên pişta xwe diavêje dijminên xwe. jê re jî dibêjin sîxur.