1. xwarinekê şêrîn/şêranî ye. xala herî giring di çêkirina wê de mîkser e; mîksera we hebe hûn bi xwezayî dibin hoste. jbk heke kek baş bê lihevxistin dibe qudret. her wiha divê hema carekê be jî arvan ji bêjingê bê amadekirin. di serî de 3 hêk û qedehek şekir li hev xin, heta ku rengê wê bibe sipî û kef lê bigire - qedera 5 dq. û piştre nîv qedehekê donê ron û qedehekê şîr tevlî bikin û li hev bixin -qasî du dq. û arvanê bêjandî, qarbonat û vanîlyayê tevlî bikin û bb-baş li hev xin -hema sê çar dq. û xercê xwe birijînin nav qaliba nivîşkkirî. û têxin firna ku ji berê bi 160 pileyî hatiye germkirin. sî dq-yên pêşîn devê firnê venekin. piştî vê mewdeyê cihê qalibê bilivînin. û bîst dq-yên din bidin pêjandin. û derxin. heta sar nebe, dest bi kekê nedin. jbk heke bi germî bixwazin ji qalibê derxin, wê kek perçe perçe bibe. piştî sar bibe, temsîyekê fireh bidin devê qalibê û biqûlpînin. du sê car bi nermî bitepînin/lê din. wê kek bi xweşî û hêsanî ji qaliba xwe derkeve. afîyet be.

ps. peyva kek ne wek tirkî lê mîna peyva keko tê bilêvkirin li ba me.*

2. berê li diyarbekirê şêraniyekê hevîrî ya bi navê kehkî çêdikirin, tê de gûz, darçîn, hêjîrê hişk û mewij hebû. nizam eleqeya navên kehkî û kek bi hev heye an na.

3. (bnr: kêk)