1. yanî rawestîn û karnekirina dil.. ji herdu peyvên dil û kutanê çêbûyiye.. dil wekê ku herkes pê zane organeka heyatî ya bedena mirovan e, xwînê li bedena mirovî digerîne, nirxê germaya laşî eyar dike û gelek tiştên din.. û kutan jî hem tê wateya lêdan û lêxistinê, ku peyva mêkut an mîrkutê jî vir tê, û hem jî tê wateya dawiyê, ku ew jî wek kutahî tê zanîn, wek kutayî li karê xwe anî.. kutana di vê peyvê de ji herdu wateyan jî ne dûr e.. lê ez welê texmîn dikim bêtir bi kutanê ve yanî bi lêdan û lêxistinê ve eleqedar be, çimkî ji bo dengê dilî jî dibêjin kut-kuta dilî.. wek feqîro ji tirsa bizdahabû, kut-kuta dilê wî ji kîlometreyekî wêdetir dihat bihîstin..



di nav hevokê de jî wiha tê bikaranîn:



- di nîvê rê de dilkutik giha ye, heta birine nexweşxaneyê zilêm emrê xwe temam kiriye..

- pîrika min ji ber nexweşiya dilkutikê çû ber rehma xwudê..

- mirovek welê ye heta gunehê ezraîl jî pê tê, ev cara didoyê ye ji ber dilkutikê difitile..

2. peyva ku dihêle mirov bibêje divê ev peyv jî hebin

dilkut: ji wir derdikeve ku ew kes an tişta ku dilî disekinîne, ye.

dilkutan: sekinandina dilî.

(bnr: peyvçêker)

(bnr: peyvçêkêrên nezan)

(bnr: peyvçêkerên zana)