seb
bûjeneke tozkî û qayîm a ku bi avê tê rehnkirin û li şûna heriyê di avahiyan de tê bikaranîn
1. kereseyek avakirinê (navdêr, mê) çîmento, asvalt, zift, qîr, sement. Bide ber: sef, sep. Têkildar: gêç, libx. Bikaranîn: Lêker: seb kirin. Navdêr: sebkirin Rengdêr: sebkirî. jê: sebandin, sebandî, sebî 2. ji ber, ji bo. Binêre;, seba
simurg56 tarafindan 2016-04-21 11:13 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver