nivan
1. mêvan, misafir 2. rêwî
(navdêr, mê) penageh, stargeh (bi taybetî cihê ku şivan li çolê pezê xwe dibiyê dema ku baran dibare), pena. Bide ber: afirr, bilînî, botik, gov, guher, hevşî, kotan, kox, koxik, koz, kozik, lîs, lîsik, mixel, nivan, sînc. ji wêjeyê: Ddemê pezê mirov li çolê be û baran xurt lê bike, mirov bixwaze pezê xwe bibe cihekî ku keysa baranê jê nehê , mirov pezê xwe dibe ber nivanekê yan jî jê re dibêjin rizde.
xendekî tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver