1. bêdermanî, bêgumanî 2. belengazî, bêgavî
(navdêr, mê) mecbûrî, bêçaretî, bêgavî, bêîmkanî, neçarbûn, tinebûna hel û çareyan: Xizan ji neçariyê parsekiyê dikin. (Ji ber ku ti çareyên din nînin, ew pare ji xelkê dixwazin.), bêgavbûn, kotek, zor, mecbûrbûn. Herwiha: neçarîtî, neçartî. ji: neçar + -î
simurg56 tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.