mêvan
kesê ku li maleke biyanî bixwe, vexwe û binive; misafir *“gava mêvan tên, rizqê xwe jî bi xwe re tînin”
(navdêr) kesa/ê demekê li mala kesek din dimîne, kesa/ê li welatek yan bajarrek yan deverek biyan, mişterî li otêl yan restoranekê, kesa/ê ne endama/ê rêkxistinekê di civînek wê de, kesa/ê carekê di bernameyek televizyonekê yan radyoyekê de. Herwiha: mêhvan mihvan. Bi alfabeyên din: Kurdî-Erebî: مێڤان. Bikaranîn: Lêker: bûn mêvan kirin mêvan mêvan bûn. ji: Ji Proto-aryayî meyte-mane- (kesa/ê li malekê dimîne), hevreha avestayî meêmen-, pehlewî mêhman, farisî مهمان (mihman) û soranî ميوان/mîwan, têkilî man.. jê: bêmêvan bêmêvanî bimêvan bimêvanî dijmêvan dijmêvanî mêvandar mêvandarî mêvandij mêvandijî mêvandost mêvandostî mêvanî mêvanîtî mêvanname mêvanperwer mêvanperwerî mêvantî mêvanyar mêvanyarî. Bi soranî: mîwan
xendekî tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver