meş
1. bez 2. rêveçûn *“guhên erdê, meşa mûriyê jî dibihîzin”
(navdêr, mê) birêveçûn, livîn, nerawestîn, nesekinîn, piyase, (siyaset) xwepêşandan, xwenîşandan, tezewirat, demonstrasyon. Bide ber: maş mêş miş MûşHevawaz beş geş heş leş reş weş (Zazaki) xeş (devokî ji xweş). ji: ji erebî ji rehê مشى (m-ş-y-: bi rê ve çûn), dema borî مشا (meşa: meşî, meşiya).. Bikaranîn: Lêker: meş kirin. Navdêr: meşkirin Rengdêr: meşkirî. jê: meşandin, meşandî, meşî, meşîn, meşîner, meşînerî, meşvan, meşvanî
simurg56 tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver