kok
[I] 1. reh û rîçal 2. tar û hîm *her giya li ser koka xwe şîn tê kok [II] qelew
1. parçeya jêrîn ya riwekan (navdêr, mê) qurm, reh, rîş, parçeya stûr yan jêrîn ya riwekan, binyat, bingeh, serekanî, esil, esas: Ew ji koka xwe ve kurd in lê asîmîle bûne û êdî zimanê kurdî nizanin. Cûreyek firinde an tilûr. Bikaranîn: Lêker: kok kirin, kok girtin, kok berdan, kok anîn, kok dan, kok girtin. Navdêr: jikokkirin, kokkirin, kokgirtin, kokanîn, kokberdan, kokdan Rengdêr: jikokkirî. ji: jitirki kök (reh, ra). jê: bêkok, bêkokî, bêkokîtî, bêkoktî, bikok, bikokî, bikokîtî, bikoktî, kokandin, kokandî, kokdar, kokdarî, kokdarîtî, kokdartî, kokder, kokderî, kokderîtî, kokdertî, kokdêr, kokdêrî, kokdêrîtî, kokdêrtî, kokiyayî, kokî, kokîn, kokîner
simurg56 tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver