1. Kesên ku di navbera 21ê Adar û 20ê Nîsanê ji dayik bûne. *Ev qejmerên hanê destmêja xwe bigre jî, jê bawer nekin. Ji xwe baweriya wan jî ji xwe tune ne. Îlla divê destê yekî/e ser milê wan be û pişta wan li dîwêr be. Evîna vana jî dişibe xwe; hun, ji jana dilê bimirin jî, nayê û nabêje “ez ji te hezdikim”. Wêrekî pêl berana nekiriye. Ha, wekî şana qîyametê, rabû û evîna xwe ji we re eşkere kir û hun jî guyê bav û kalê xwe xwar û ketin şopa wî/wê… Hek hun henekên xwe bi jiyanê dikin, kêfa evîn û evîndara xwe, heta dilopê ji ‘enî dihereke, derdixin; kufaretî gunehan be… Hunê ti ta’m jê nestîne. Ev Beran, qey dibêjin hestî û dilzîzî ni’metê xweda yê tenê ji bo wan avakiriye. Bêhna me re ji wan teng dibe; kêlî bi kêli û gava ku bi ser diavîjin, hema meyldarî gotina ax û waxan in. Hun tiştekî bixwazin sed carî jê re vebêjin, carde jî fêm nakin. Lê qet’a nabêjin fêmnekirim; piştî şîroveya wan ên beravajî hunê bibin dîn û biryara xwe bidin. Ha ji aliyê civatan tên hezkirin. Ji ber ku xêra wan ji xwe re tuneye ku rabin zirarî yekî din bidin; ne ji bo dilpaqijiya wan, aqlê wan bigihişta xap û fendikan, rehetî nedidan xelkê. Hema hun jê re pêkenokan bêjin, bira bikene; qala tiştên heft pîrika xwe bikin, bira guhdarî bike. Ji xeyndî vê bi kêrî kar ji wan nayê. Çavnebar û xêrnehatno…



(bnr: birc)