1. ûr, mîde, gedek, firşik, meîde, sîng..

beşek ji laş û bedena mirov ku dikeve navbera sing û navtengê,. cihê ku xwarina xwarî diçe tê de..

kok û rayeka peyvê ji devê wîkîpediyayê: ''hevreha soranî زگ (zig) û سک (sik), kelhurî zig,zazakî pîze, farisî شکم (şikem, şêkem) û اشکم (işkem), pehlewî şekemb, eşkom, tacikî шикам (şikem), ji îranî. Peyva îranî wek شکم (şikem) ketibû osmanî û jê derbasî bulgarî bûye û niha jî wek шкембе (şkêmbê) tê de maye. Bo guherîna Ş û Z bi hev bide ber zebeş û şebeş. Bo ketina "-em /-im" ji dawiyê bide ber "ala" ji erebî 'elem.''



biwêjên ku kurdan ji vê bêjeyê çêkirine:



(bnr: zikbilind), (bnr: zikbel)

(bnr: zikçewal), (bnr: ziker)

(bnr: zikjêr), (bnr: zikdaketî)

(bnr: zikkundir)

(bnr: ziktilêlî)

(bnr: zikmeşk), (bnr: zikhinban)

(bnr: zikmar)

(bnr: zikmezin), (bnr: xure), (bnr: hûrmezin)

(bnr: ziko), (bnr: ûro)

(bnr: ziktêr), (bnr: çavtêr)

(bnr: zikwerimî), (bnr: bizik)

(bnr: zikliberdev)

(bnr: ziktijî), (bnr: ji xwe razî)