6. ez çi çaxa ku pêrgî xirecirên bi vî rengî yên di medyaya civakî de yên ku di navbera kurdînûsan de pêk tê, têm sed car hemd û sena ji xwudê dikim ku ji saleke bêtir e ji cim'eta wan dûr im, û bi ser de jî dûr im bi nûr im*
ya ewil; zimanê rêx-neyê bi tirkî ye, li hemberê nivîskarekî kurd, ku ew bixwe bi dehan pirtûkên kurdî nivîsandine ( hez ji wan bikî jî nekî jî) û ewqasî jî ji zimanên bîyanî wergerandine bo kurmancî, loma seb xatirê vê rastiyê be jî divêt zimanê rexneyê bi kurmancî ba, hem jî bi kurmanciyeke resen û rewan, ji ber ku rexne bixwe li ser sekn û zimanê nivîskarekî ye. êdî rexnelêanîna li ser tercîhkirina zimanê nivîskarekî bûye edet û gelek jî qlîşe bûye, ez bixwe ji deh salan bêtir e ku bi kurmancî dixwînim, didim û distînim. dikarim bêjim ku di van deh salan de tu tişt neguherîne, ez kovarên kevn ên dehan salan jî dîxwînim mijarên ku bûne gengeşiya nivîskaran tim û daîm li ser zimên e. loma ezê zêde li ser vê yekê nesekinim ji lew hîn jê eciz bûme.

ya duyê; ez bixwe min pexşanên firat cewerî xwendine, ne hemî roman û berhemên wî bin jî bi qasî ku karibim li ser şêwaza wî bixafim têra xwe hay ji şêwaz û sekna wî heme, ku min ew rûbîrû jî ditiye û pê re axifîme, belê ez jî hej ji şêwaza wî û sekna wî ya polîtîk û edebî nakim lê tarza wî têra xwe xweş û geş e, dikare hemî ciwanên ku vê beyannameyê nivîsîne, ji bêrikeke xwe derîne û têxe bêrikeke dî de.
madem hûn ji sekna wî eciz in, rabin bi şêwazeke maqul û edebî rexne lê bînin lê bes rêx-ne nekin, di vê serdemê de êdî rexne dewsa xwe ya zêrîn dayiye rêx-neyan, eyb e bi şeref.
ji ber sosyal medyayê peyv gelek erzan bûye, canik û camêrên ku di jiyana rastîn de nikarin du peyv li hev bînin û xwe îfade bikin, di sosyal medyayê de dibin wek napolyonek, hitlerek, çîçeroyek.. tew! mala minê

ya sêyam; di beyannameyê de gotine tu her xwe dubare dikî ango romanên te her gav xwe dubare dikin, hûn baş dibêjin xweş dibêjin lê mezinên me gotine pêşî bipêje paşê bibêje, hûn baş zanin ku hûn pijiyane? ez ne bawer im ji ber ku firat cewerî çendîn xwe dubare kiribe jî mîna heqeret û rêx-neyên we xwe dubare nekiriye, gotinên we, peyvên we, hevokên we, reaksiyonên we, atraksiyonên we her gav xwedubareyek e, xwesêbareyek e, xweçarbareyek e.

ya çarem; wexta min navê omer faruq baran dît cara ewil hinekî şeqizîm ji ber ku min vê yekê jê hêvî nedikir lê şikir dûre derket ku camêr îmza felan nedaye û negotiye navê min jî binivîsin, hûn radibin behsa heq û niza çi quzulqurtê dikin lê bêyî xeber û destûra kesekî hûn navê wî jî wek ku ew jî piştgiriya we daye di binê vê rezaletê de dinivîsin.
ez li dewsa wan kesan bim ezê lêborîna xwe jê bixwazim, ez bixwe hej ji firat cewerî nakim lê xebat û berhemên wî li holê ne loma li ber raya giştî ranabim barek gotinên qlîşe û bêqîmet ji bo keseyeta wî li dû hêv rêz nakim.
mirov çi qasî qîmet bide xwe dide derûdora xwe jî, mirov çi qîmet bide derûdora xwe dide welatê xwe jî, mirov çi qîmet bide welatê xwe wê qîmetê dide nivîskar û rewşenbîr û aqilmendên xwe jî,
li kurdistanê li ser navê kurdayetiyê bi çêr û dijûnan kes nehatiye cihekî giranbuha û qedirbilind, min navê wan kesan nêrî du sê kesan ne têde ez yên dî nas nakim bê ka çi kes in, lê diyar e dixwazin ew jî bên naskirin, bravo hûn hatin nasîn lê ne bi vîzyonên xwe, bi rêx-neyên xwe..

kamu spotu: rexne bikin rêx-ne nekin.