2. Wekê camêrê hozan serhat gotî hevdîtin bi kêf û xweșiyê derbas bû. Hozan serhat, yekî zarșêrîn, xwîngerm, wêjehez, helbestvan e. Xwidê jê razî be, yekî dilpaqij e.
Me gezek nan pevre xwar û çayeke tirkî vexwar. Çiqa ça çaya tirkî be jî di wê sermayê de û bi hevalêkî xwînșêrîn re ta'ma wê xweştir bû. Me behsa tirșik, hinek tirșikvan, meseleyên jiyan û siyasetê kirin. û Helbette meseleyên dil jî. Belê, carinan 'dev jê berdan' çêtir e.

Me li serê girekî stenbolê ku hemû stenbol weke merșeke xemilandî di bin piyê me de raskirî bû hevdû dît. Hîç ne ededa mine kû ez helbestan bixwênim, lê camêr bi min helbest jî da xwendin û xwend jî. Ew çi helbest bûn, hey maşelleh. Piștî wextekî min got law serhado li vî cihê ormantîk em jev re helbestan dixwînin. Qey me aqilê xwe xwariye *