1. Dibêjin, ku ji avê derkeve masî birca masî dimire, min bî xwe masiyek nas kir, ji avê derket û nemir. Lê gellek caran beriya avê dikir û di nav hestirên xwe yên şor de sobayî dikir. Derketina ji avê tişteke ecêb e bi rastî jî. Ihtimala mirinê jî qasê ihtimala jiyaneke xweş heye. Êdî ew ji te re ye. Biryardayîn... ka destûr bidin hebkî qala masiyê xwe bikim. Ew masiyê min î yekem bû di vê jiyana kurt de. Ez bi wî re hîn bûm, masiyek çi dixwe, çi naxwe, ji çi hez dike, ji çi hez nake, bi çi kêfxweş dibe an jî nabe. Hema bibêje her tişt. Erê rast e, yên ku dibêjin masî dimire dereweke mezin dikin. Min çavên xwe dît, nemir. Zêdetir, bi jiyana bê av bextewartir dibû. Lê ev jî rastiyeke din e ku; masiyek heta hetaye nikare bê av bimîne. An beriya avê dike divegere an jî piştî demeke venagere û xwe dikuje.

Yên ku dixwazin, bibin xwediyekî/ê masiyeke bila van rêzan xweş bixwînin. Yekem, divê masiyek birçî nemîne. Duyem, nikare bê hez kirin bisekine, divê tu herdem bi avayekî şanî bide ku tu jê hez dike. Naxwe, ê bimire. Sêyem, masî ji xwendin û nivîsandinê pir hez dikin, divê tu jî bixwîne û bi wî re hin tiştan parve bikî. Naxwe, nabe. Ev bes in, ji xwe yên din ê ber xwe çêbibin. Jiyan e, ma mêriv hînî çi nabe. Lê veqetandina ji masiyeke tişteke dijwar e. Wek ku ew namire tu jî namire lê, dil e...

Nizanim nivîsa mjn ber bi ku derê ve diçê lê divê bisekine.

Here lînkê