1. Helbesta Mele Ehmedê Nalbendî ye ku ew bi helbestên bêperde navdar bûye. Di Dîwana Baxê Kurda, Berga 5. Rûpela 104ê cî girtiye.







Min, niho kiçka he Ga, bê acizî

Ew nivistu, Kîr me dane ser Quzî

Her wekî singî, me Kîr têra heşand

Dil wesa hîn bu, heta Quz lê rizî

Got heta mirinê her, ro.., tu di min binî

Ez her, ro.., gorî serê vî topizî

Ma min zanî, hinde Gan xoşin Mella

Lew ji bê Ganî, tu hindey alizî

Ez xidam, hindî tu hezkey min bigê.

Laîqe Kîrê te, bo hinbizî

Wê li ber min, Quz vekir, min pêve na

Lew bo tênanê her, ro.., xelkî xuzî

Çi dema tarî bu şev, ez çume nik

Ez ketim ser wî Quzî, şubhî dizî

Got, çu texmîna neke, ez bo teme

Nê tu bo ser vî Quzî, tenya bi kizî

Quz beşe, ê dev reşe, gana xweşe

Tê biheşîne, şairê min, dongizî

Got Quzê xo, li ber vî Kîrê xo vene

Da nebêjîtin te, weyla arsizî

Me bi dilê xo, Ga Quzu maçî kirê

Wey ezîzê min, tu çendê tam, mizî