3. ji bo zimanên ku mîna tirkî, hebûna wan li ser lêkeran in, kontroleke dibe ku neqelîte be jî pêkan e bê çêkirin. lê xuyaye ku ji bo zimanên hînd-ewrûpa derfeta wê tune ye. ji ber ku ev zimanan, mîna kurdî, hebûna xwe ne li ser lêkeran li ser navan avadikin. wekî mînak, berê navên tiştan îcad dikin, piştî jî lêkera ew têgehê/tiştê, eger pêwist be, derdixin holê. her çiqas hevberkîkirina zimanên kevn ên hînd-ewrupa li ser lêkeran bên kirin jî ev helwesteke derketina zimanên din in jî. ango helvesteke awarte ye. (ji xwe zimannasan nizanin ku di nav zimên de berê nav derketine yan lêker.)



bide ber:

pirpinîk nabe, firfirok dibe. kî wê bibêje pirpinîk ne kurdî ye?

nênuk nabe, hejmar dibe. kurdîbûna nênuk ne şik e!

hwd.



divê ji bo vê kontrolkirinê lêkerên alîkarî yên mîna bûn, kirin, ketin neyê bikaranîn. ev derfeta zimên e ku navê bi hêsanî bike lêker an jî peywirên din...