1. xema salên dawîn ya dinyanedîtiyan e.

ev malbatên ku pirsgirêka xwe ya aborî çareser kirine, yanî êdî ne feqîr in, ji xwe re perwerdehiya zarokên xwe kirine kul û derd.

em ê bişînin kîjan mektebê, divê em hînî piyano an jî kemanê bikin, bila li hespê jî siwar bibe fîlan û bêvan.

dibistanên li bajarên wan qet têra wan nakin dev yek tenê ji bo wan hêcetek bes e ku mala xwe ji kurdistanê bar bikin.



helbet perwerdehiya zarokan girîng e, lê dibistan û qurs ne hemû tişt in.