3. Eger mirov lazahiya ronahiyê bi leztir biçe dibe ku mirov rabirdûyê bibîne lê dîtina an jî çûna dahatûyê ne pêkan e, tenê aşopek xweş û şêrîn e. A din jî mirov biçe dahatûyê dê çi ji destê mirov bê ji bilî dîtinê?! Û mirov biçe rabirdûyê jî mirov dê tenê bikare bibîne wekî din mirov nikare destwerdanekê lê bike. Ji bilî van tiştan hemûyan em biramin ku mirovahîyê dem-maşîn keşif kir, dê encamên vê yekê çi bin ne dîyare, pêkane bobelatê herî mezin serê mirovahiyê de bîne. Tenê di destê min de bana ser herdu çavên min lê di destên yekî/a ne nas be ew pirsgirêkek mezin e. Min di derbarê xeyala xwe ya "di demê de rêwîtî" li vir nivîsî bû: (bnr: tarîxên ku tirşikvanan dixwazin bi demmaşînê herin) mijarek pir xweş e. Binêrin.*(: