7. sedema herî mezin ya xelasnebûna covîdê ye. li nexweşxaneya ku lê dixebitim, vê gavê 25-26 nexweş hene, her 2-3 rojan yek dimire muhaqqeq û tenê yek ji van jî ne derzîkirî ye. yanî hemû jî bêyî vaksîn in. jixwe dema parzaya sinovacê hat kirin, li nexweşxaneyê nexweşên pîr hema yekcar kêm bûn. êdî nexweşên ciwantir dihatin tenê, çimkî yên pîr derzêkirî bûn û êdî nexweş nedibûn. bibin jî giran nedibûn. welhasil ev helwesta nebûna vaksînê, dûrî aqilan e û xwedbînî ye ya rastî.

mirovên ku dema tên polîklînîkê dawa nivîsandina îlacan li min dikin û tu 10 îlacan carekê de binivîsî bêpirs dikarin vexwin, lêêê dema mesele vaksîn be pirsa bandorên demdirêj yên potansîyel û hwd. dikin. ew îlacên ku tu weke nan û pênîr distînî, tê bêjî qey li zozanên Kurdistanê şîn dibin. ew jî jixwe îlacên heman fîrmayan in. ku bixwazin, ne çîp, lê bombe jî dikarin tê de cî bikin *

dema beşek ji civakê derzî li xwe nede, nexweşî li cem wan dewam dike û rîya mutasyonê dibîne. vediguhere formên nû û êdî dikare ji nû ve yên derzîkirî jî nexweş bike. ev jî hemû keda mirovatîyê pûç dike.

sedem û motîvasyona dewletan ku herkesî vaksîn bikin ew e ku ekonomiya xwe xelas bikin.

bi kurtî di destê mirovên wisa de, tu argumanek aqilane tune. dijmin li ser te guleyan direşînin, tu jî dibêjî yaw niha ev mertal belkî min biparêze lê gelo zenga ser vê mertalê min nexweş neke û nekuje?!