2. mixabin beriya ku zimanê kurdî bihele û ji nav biçe kurd, dihelin û ji nav diçin. Demografî û sosyolojiya bakurê kurdistanê her diçe xira dibe û kurd şûna ku entegreyî sedsala 21an bibin, dibin tirkên dêûbavkurd. bi min zimanê neteweyekê paşê jî dikare were temîrkirin lê esl û fesla netewan têk biçe êdî veger ne pêkan e.

loma ez wer difikirim projeyên sosyolojîk û îqtîsadî lazim in ku kurd, zimanê dayikê nekin fetîş û bi saya wan projeyan ve jî dê kurdayetiya me her zindî bimîne.

mebesta min ne ji bîr kirina zimanê kurdî ye, enerjî û îmkanên ciwanên vê çaxê ji ber nezaniya ziman tune dibe û dibin berfînsû û egîdcanên tirkofrankeştayn. gava ku meriv ji wan dipirse çima hînî kurdî nabî, dibêje kesî hîn nekir û îhtiyaca min jî pê tuneye.

hêrs nebin lê mafdar in ev ciwanikên me. roj bi roj ihtiyaca me bi zimanê kurdî kêmtir dibe û bi hashtagên Twitterê jî ev kar naçe serî.

herge beriya bîst salan bûya min nedikarî bêjim ziman ne elzem e, lê îro dikarim çumkî kurd bi çi zimanî be jî dikarin bi saya înternetê têkilî bi hev re deynin û fikr û ramanên hev bizanin (bnr: tirsik.net)

fikra we gelek meraq dikim, hûn çi dibêjin?