96. Bi xêra vê vîrûsê carina xwe weke dîstopyayekî de hîs dikim ev demeke her çi qas min xwe zêde îzole nekiriye jî ji gelek tiştan.
Min xwest fîlma pandemî temaşe bikim ku dinyayeke ya rastî Amerîkayeke ji ber vîrûseke li ber manûnemanê teswîr dike, min nekarî bibim serî ji ber ku zêde karîkatûrîze hat, min fêm kir ku tiştek heta ku rastiya wê ya bel û berbiçav heye çîrokên pevxistî tu tamê nadin.
Bi xêra Vîrûsê min hay ji gelek rastiyan çêbû.
- xwûdê heye û wê rojekî bi rastî jî bela mirovên jirêderketî ji binê lingê wan bide wan!
- mirov û dinya di nav ahengeke zêde zêde zîz û zirav de diçin û tên. ev nefs û xawên û serxweveçûna mirovan wê bibe serê sebeba wan û dinyaya tê de dijîn.
- sektora tenduristiyê bi kêrî seriyek pîvaz nayê, digel hemû pêşveçûnên teknîkî hîn jî nekarîne serwextî can û cesedê mirovan bibin.
- hemû dewlet di serî de jî dewletên mezin ji bo parastina sermiyan û sermiyandaran heye, xelkê ji rêzê ne xema wan e, li ber mirina xelkê na li ber têkçûna sîstema nexweşxaneyan dikevin.
- dewlet ku mirovên rêkxistî ne hemû enerjiya xwe ji bo berhemînana çekan li dijî hev dimezêxin li hemberî felaketên rastî hîç amadekariyek nekirine. ji bo forsê ketine nav rikberiywkî ji bo bidin pêşiya hev di çûn û vegirtina heyv û stêrk û galaksiyan de lê hîn hay ji qûa xwe ya tazî nîn in, Vîrûsek nanometrîk dikare tirrê ji qûna hemûyan berde.
- rabûna sînoran tev derew e! ya rastî tim derew bû tenê Kurdên ker yên xweliya amarayê bi serê xwe de kirine li ber hatibûn.
- mrov bi tenê ye, tenê tê, tenê dijî û tenê dimire!