10. dê hezaremîn car be lê: îdîayeke derew û pûç û vala ye. ji malbata xwe, der û dora xwe dizanim, dibînim; hezkirin û pesnanîna ku ew dikin bo zarokên xwe, min li derekî din nedît. belkî referansa vê îdîayê xurafeyek e ya ku dibêjin, di nav xelkê de pir ji zarê xwe hez nekin da ku çavên nebaş neye li ser wan nesekinin. yanî meseleya nezerê ye, lê ev bawerî jî ji bo dergûşan tê gotin û (qey) tê sepandin. wekî min got, tu şahidiyeke min der barê vê tiştê jî tune ye.