1. Bê hêvîbûnek, şikestineke derûnî û hema em dikarin bêjin cureyek nexweşî. Ya ku ez bawerim hema bêje li ser her kom û civak, civat, cemeatên kurdî, ji her nifşî xwe daye pejirandin. Sedem û mercên vê rewşê cur bi curin hinek global hinek herêmî - netewî hinek takekesîne . Mijareka kûr û dûre karê sosyolojîyêye. Erê ez hest dikim heye tiştekî wiha mixabin.

2. bêbextewarî an nebextewarî ji bo mîrata kêfnexweşiyê di fêrisê gundê kurmancî de peyveke rast û resen û rewan nîne. biçûkên kurmancan ji neçarî destê xwe li ber peyvên wiha wergêrkî û çêkirî vedikin.
hasilê navê wê her çi be ez dibêjim her kurdekê hişmendiya kurdbûnê lê bûye bela para xwe ji vê hest û dilÎnê hilaniye. piraniya kurdên polîtîk ji ber vê hestê wekê mirÎşka serjêkirî di nav depresyoneke kûr de vedigevizin. çare û dermaneke sivik û bêêş yê vê mîratê jî nîne. an divê wekê rojhan berken ji kurdbûnê îstîfa bikî û ji xwe re bîr û hiş û dileke nû biafirÎnî an eger tu yê wek kurd bimînî jî divê wek muhsin kızılkaya bi dev dost bi qelb û dilê xwe kafir bî bêjî ez li malê xwe kurd li siqaqê tirk û nav nivînan de jî xwe îtalyan hîs dikim