1. Mirovên gelekî hêja ne. Heta niha kesên ku min naskiriye tev xweyî çand, welatperwer û xweyî ziman bûn. Tev jî doza kurd bûnê li ser pişta xwe bar kiribûn û Xebatên xwe bi kurdî dikirin û her tim qala girîngiya zimanê xwe dikirin. Gelek kêm in lê tiştên ku dikin gelek hêja ne. Li rojhilat û rojavayê jî roj bi roj nifûsa wan zêdetir dibe.

Her çiqas kêfa gelemperiyê kurdên misilman ji wan re neyê jî kurdên xrîstiyan zêde xem nakin. Dixwazim vê tiştê jî bibêjim hin kes ji ber ku dînê wan cuda ye bi çavekî pîs li van kesan dinêrin. Bi min ji her tiştî tehm hildin ew kes jî tehmekî cuda û cejdar in. *

2. Insanên go dewlêmendîya kurdbûnê şanî me dikin in. Wek wana hemû kurdên yezîdî, filleh, misilman jî dewlemendî û mezinahiya kurdbûnê ne.

3. (bnr: kurdên xaçperest)
Kurdên mesihî kurdiya xwe wenda kirine û yan bûne yermanî yan jî bûne asûrî/keldanî. Mesela Hinek dirokzan Ji bo mesihiyên nestorî dibêjin eslê wan kurd e.
Herwiha yermeniyên misilman jî eslê xwe wenda kirine bûne kurd.

4. Di van salên dawiyê de li bakur û bajarên tirkiyê bi xebatên misyoneriya ermen, koreyî û suryaniyan ve zêde bûne. Nizanim bandora AKP û daîşê çiqas e di vî îşî de bes kesên min naskiriye kurdbûnê zêde xem nakin.