1. nivîsên li ser pêşîyên tirşikvanan ,
cureyên nivîs ne pirsgirêke.

mînak û pêşîyên min;
"Rojek , dûsed sal berê , kalê kalê mîn û kalê wi li Îlozê , navê wi Taha bû , ez difikirim ku Taha ji neviyê Derwêşê Erzîromî ye , apê min digot Taha axayê Kercewsêye , ji ber ku Taha mirovekî rayedar bû gelek neyarên wi ji hebû . Taha , wexta mehseran , rûniştibû serê tepeyekî li gundê Îlozê , tepê ku Taha rûniştibû , ne tepeyekî pir bilind bû , hêdi hêdi li dora xwe dimeyzine , mirovên gundi , tirî û payiz . Taha kûr kûr difikire û dixwaze kû hevalên xwe yên Midyadê dijîn bibîne.Rêya dirêj bi gavên biçûk dest pê dike. Di berbanga sibê de , Taha li ciyê xwe nesekinî , ji kesekî re ti tiştek negot , pêşi li hespe xwe suwar bu , zimhêrê wî, xençerê bavê wî û şuşeyek meyê wî ji hebû. Hespê xwe ber bi rêya Midyadê ve dibezand."

2. mijareke komposîzyonê ye lê hinekî din wêjeyî xuya dike * va ye, a min jî wisa ye:

- dapîra bapîrê min bi çar zarokên sêwî li ser riya h:erî di tariyê de bi gavên hêdî dimeşe. h:alkê ye. mêrê wê -bapîrê bapîrê min- şivaneke reben, feqîr, dema pez diçêrand bi xew de çûye. bi baraneke tavî dema şiyar dibe, dibîne ku lê bûye êvar û hema pez nemaye, li her derî belaw bûye xwe spartine li ber rexên ta:t û la:tan. her derî şil e. hinekî ji wan jî li rexa kendalê kom bûne. hirçên şevî, gurrên birçî li dora wî ye. dike nake, pez nikare hev bide. dema li hirç û gurran diwerqile, baz dide. lê qedera wî ne tu qeder e! dikeve li nav heriyê, xîret dike rabe, çend gavên din, lê car din dikeve lê vê carê ji kaşekî ber bi kendalê ve digindire û meyta wî sibê tê dîtin. niha dapîra bapîrê min hatiye qewirandin piştî çel û yek rojan ji aliyê jîntiyan ve... wî didin ber bi mala bavê wê yê bêrehm ve. bavê wî bi zorê ew dabû mêr. 17 salî bû wê çaxê û 9 sal in, neçûbû li ba wî. çend bazinên wî yên bûkanî pêve tiştekî tune bû. na, dê neçûbaya li ba wî mêrikê bi navê bav! gundê wî da pişta xwe çû. bi çar gede û nîv!


(bnr: beşa çîrokê a tirşikê)