1. Poşetên ku di jiyana me de cihekî girîng digirin in. Dîtina wan, li her derî mumkun e. Geh dibin poşetên çopê, geh di rojên şilî de dibin şemsiye, geh dibin çente, geh dibin heval û nizamçik nizamçik...

2. (bnr: poşeta çopê ya malên xwendekaran)

3. (bnr: tiştên ku em zû zû nikarin ji jiyana xwe derxin)

4. Ew poşet in ku eva pêlek e ez ji ber boyqotekê şexsî (bnr. AKP) nabînim. Wekî dinê, poşetên ku bi rastî erzantiyê tînin bîra mirov. Bi xemleke sor li ser BÎM (yanî bi tîpên tirkî) dinivîse. Xwedê neçarê wan neke. Min ji xwe re alternatîfên nû, poşetên nû dîtin. Dibe ku bi demê re dev ji poşetan berdim û tûrikekê bi kar bînim *

5. poşetên ji sed metre dûrîve tê derxistin ku yê bimêye, ev jî rastiyeke ku tişta xweş qamûflaj dike

6. nîşaneya parsekî û xwelîseriyê ye gelek caran.

bi taybet jinên navsale ji bo du sê poşêtên zêde bistînin hema namîne xwe serqulîfatî nakin. ji bo çi? deqene pera nedin poşetê çopê.

ev çanda parsekiyê ji kû ve bi me ve zeliqiye nizanim, hingî gava lê rast têm, dilê min diqeliqe, ji ber xelkê ve ez şerm dikim.