1. 1. Mirov bona belingazî, xwelîserî an jî pêrîșaniya xwe dibêje. Piștî babelot, ziyan, șewat, mirin... Hwd ê tê gotin.



- agir kete mala min, ooyy min rebenê, min pepûkê, min evdalê , min xwelîserê.



Tișta min fêhm nekirî ew e ku, çima ji bedêla "ez" , "min" tê gotin.



2. Wateya din jî weke di peyameke xwe de nivîkarê hêja shorbevan jî gotî,; di rewșa ecêbeke mezin de ti peyv nînin ku werin gotin ji xeynî "min rebenê" an jî "rebenê ".



3.(bnr: ez rebenê xwidê) Bêgunehî, ne sûcdarî tê diyarkirin.

- ev hemû fêil û finasên te ne, ne wilo qermiçyo!

-ez rebenê xwidê me. Ti sûcê min nîne wila.

2. jixwe kî di kîne cinovetî li ser shorbevane.. herwiha wexta navê min tê zikirkirin kurm di serê minde diçin tên..* belê ez bawerim behsa vê peyama tê kirin; hûn/67793

diwirde min xwestiye bibêjim we,wan, wî, wiya, wan.... çewa bûye he, han, hî hiya,hana... û herwiha bûye hûn yanî ez ji teorîya werarê bawerdikim lê ev peyv guherîneka çewa derbaskiriye !?! *hetanî vira hat fehmkirin.



nîvîskarê jimin hijatir gumgumok gotina "min rebenê" avêtiye holê ew jî dibe kêm bê gotin yanî divê wiha be; oyyy/xwelî li(serê) min rebenê.



an dibe ku wêje dikin