1. prof. dr. qanatê kurdo: rêzimana kurdî.

samî tan: rêzimana kurmancî.



argumanên zimannasên din ne xema van mêrxasî ne. dibêjin ku: "min niyayî argumanan, di kurmancî de heger du peyv hev du maçî bikin, bi rastî jî mê dibin.û celadet bedirxan jî wanî dibêje.wê çaxê bêjeya duyemîna rêzimanê tenê serê xwe tu desthilatdarî nake. bi îdayek wanî were pêşberî me emê zayendê rê wî din." bi rastî jî vê gotinên wan ê pederşahî qet neçû kêfa min jî lê haqê wan hene. ziman kî ye ma bi tena serê xwe dengê xwe derdixe. peh.



got û silav da olric.

2. ji bo peyvên darêjtî yên wekê rêziman û elegezvan û peyamdank ku cinsê herdu peyvên hatîn ba hev ne wekê hev e, teorîyeka hussein muhammed hebû, min kir û nekir bi ser ve nebûm.. lê di wir de jî hinek jê dibêjin divê li gorî peyva eslî qertafa cins bistîne, hinek jî dibêjin peyva dawiyê zayenda wê çi be, divê wê qertafê bistîne, em bêjin ellahû e'lem û ji nav derkevin..

3. peyva ku zayenda wê divê bi vî awayî were diyarkirin: peyv ji du beşan pêk dihê: rê û ziman: ku di esilê xwe de wisa ye. anku rêya zimanî ye. ji ber ya ku em behsa wê dikin, rê ye lê ne ziman e, lew divê rêzimana kurdî be, tevî ku samî tanî di çapa pêşî ya pirtûka xwe de gotibû rêzimanê kurdî lê dûre di çapên dî de serrast kir.

herwiha rojava û rojhilat jî peyvên wisa ne ku ez ê bêm ser wan jî.