1. (bnr: kendîl) (ji kendîlê stûrtir û qayîmtir e)

tayê stûr ê ji bo mirov pê tiştekî hişk girê bide û pê ve girê bide, ji bo kişandina tiştekî tê bikaranîn e.



-şelît avête ereba xira bûyî, pê ereba dîtir kişandin.



(bnr: şelîta erebê)

(bnr: kablo)

(bnr: werîs)

(bnr: werîsê modern)



mirov dikare cureyên wê ji piçûk ber bi ya mezin ve halê rêz bike:



ta => kendîl => ben => şelît => werîs

2. peyveke ku ji peyva aramî ya ku di erebî de jî peyda dibe û wek şerît tê bilêvkirin lê ji ber guhertina l û r, di hin devokên kurmanciyê de wek l hatiye gotin