1. (bnr: xir û xopan)

tişta an jî kesê/a xirab bûyî, hilweşiyayî.

2. li zapê ji nebîyê enwer paşara tê gotin (bnr: tarûmar)dibe tar û mar be jî.

3. navê mijarê bi awayê tirkî hatiye nivisîn kurdiya wê tar û mar e. nizanim çawa çêbû lê gotin dîsa hat ser melayê cizîrî û wiha gotiye mela:



Wer ji qewseynan bi mîzan bêne der cotek xedeng Dê ceger bit pare pare sîne tar û marî bit

4. peyvek e hevedudanî ye. peyva yekemîn tar e ku tar ;cîhen ku mirîşk, qaz, ulok û hwd. lê disekinin re te gotin. peyva duyemîn mar e ku mar ;ajalek kişok e.li hevedudanî yê de ew wate dertê ku: mar ketîye tar/pîngal ê her der nav hev xistîye û her der bûye tertûbelav..