1. ji bo hespên mê re tê gotin. ê

Birastî nizanim çima lê ez ji nav ajalan hesp û mehînan ji yên din zêdetir hez dikim.

Çiqas jê hez jî bikim carekî ji mehînan sar bûm. ku bêjin çima ezê hinekî vebêjim;
ji salan salekî şêxekî ku li devera me navdar bû mirîya bû. em jî ji ber ku naskirîyeke me bû bi pîrika xwe çûbûn li ser gora wî termê şêx ji darbestê derxistin danîn erdê dest pê veşartinê kirin. piştî ji destpêkirina veşartina şêxê du deqîqe neçû dengê jinikekê goristanê naland.
digot;
Ez mehîna mala şêx im. Ez mehîna mala şêx im. û wek mehînan dihiriya û dihiriya.
Me çavên xwe ber bi layê dengê ve zivirand ku çi bibînin?! yabo! jinikek ji me bû. ji xwe çûbû, ketibû edrê lawo.

ji wê rojê vir ve kengî peyvê mehînê dibihîzim wêneyek nebaş dikeve berçavên min û hêstek nexweş dikeve dilê min. Lê di nav saniyekê de winda dibin. ew sarbûna min jî çû. di navbera min û mehînan de tu pirsgirek nîn e. ew rûdanek sosret bû bandora xwe ya ku li ser min bû wenda kir.